ściągi czI

księżna

Zasady postępowania w terapii psychopedag dziecka:
1. zasada zindywidualizowanego doboru środków oddziaływania
2. zas. Oddziaływania psychoter
3. zas. Adekwatności i przystępności ćw
4. zas. Wczesnego podejmowania pracy wyrów
5. zas. Systemat. Ćw
6. zas. Wykorz. W terapii zainteres dziecka
7. zas. Pełnej współpracy ped ter z rodz dziecka dysl

Duża część metod ter jest oparta na metodach z leczenia chorych – przeniesienie na grunt stymulacji psychologiczno – ter.

Ścieżka ter – staje się podstawą fundamentalną, któ®a biegnie przez wszystkie formy postępowania ped. Pod jej wpływem cały proces edukacji nabiera cech ter.
Edukacja ter – to pojęcie, które wywodzi się od definicji terapii ped stosowanej wobec uczniów ze specyf trudn w uczeniu się. Jest to pojęcie wspólne dla nauczyc uczących 1-3
Etap1 – zintegrowana wczesnoszkolna eduk ter
Et2 – wstępna systematyczna wiedza przez nauczanie blokowe
Et3 – ciągła ustawiczna ed szkolna

Na światowej Konger Naur w USA 1968 ustalono, że dysleksja – zaburzenie objawiające się niemożnością opanowania umiejętności czytania i pisania, mimo dobrej interlig i warunków środ, zatem terminy „naznaczenie, piętnowanie – to określenie przez grupy naukowe zwykłej dyszek.

Ćwiczenia nabywania umiejętności przez dziecko:
1. słuch komunikatywnego wypowiadania się i używana pozajęzyk środków przekazu
2. wzbudzanie ciekawości poznawczej
3. rozw i utrw myślenia skojarzeniowego przez analogię metaforyzowania
4. dostrzeg złożoności rozwiązań konkretu zadania
5. adaptowanie pomysłów i innych dziedzin do rozw problemu
6. przełamywanie bloków emocj i poznaw w nabywaniu i wykorz wiedzy i umiejętności

językowa terapia ped
wykorzystujemy:
1. prawidłową artykulację głosek
2. wymowę słów i ciągłych sformułowań
3. poprawne skojarzenie głosek i słów z ich graficznym odpowiednikiem
4. pamięć trwałą, pojemną i rzeczywistą
5. biegłość techniczną u dziecka
6. jego poprawność w postrzeganiu wzrok kształtu, kolejności liczb i położenia liter w wyrazie
7. popr spostrzeganie słuchowe fonemów i ich kolejności w brzmieniu wyrazów w spostrz analitycznym struktury wyrazu, w dobrej spraw grafomotorycznej ręki dziecka umożliwiającej: percepcję, okładność, szybkość, plastyczność ruchu pisarskiego
8. sprawny system pecepcyjno – motor, odpowiedni poziom rozwoju mowy – są to fundamenty elementarnej nauki czytania i pisania – mowa czytana i pisana jest naturalną formą komunikatywności językowej i społecznej: na ukształt jej wpływ: percepcja, ekspresja, rozumienie, artykulacja

nauczyciel – ter musi zadbać o:
1. kompleksowy rozwój sfery język
2. system perce – motoryczny
3. stymulowanie
4. usprawnianie
5. korektę
6. kompensację

księżna

jhak coś dopiszę, to wyślę, a wy sie uczyc!

Natalia · Dołączył: 11 Mar 2007 Posty: 46 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Dzięki

już mnie rwie ;]

księżna

nauczyciel – ter musi zadbać o:
1. kompleksowy rozwój sfery język
2. system perce – motoryczny
3. stymulowanie
4. usprawnianie
5. korektę
6. kompensację

program postępowania terapeutycznego uwzględnia 3 tory działań:
1. psychokorektywny
2. psychodydaktyczny
3. psychoterapeutyczny

struktura jednostki zajęć (scenariusz) zawiera 4 ogniwa:
1. organizacja, mobilizacja, wdrażanie dzieci do pracy korektywno – usprawniającej
2. intensywna i efektywna praca
3. relaks, odprężenie i odciążenie po wysiłku
4. podsumowanie, sprawdzenie poziomu efektów terapii

Metody wspomagające rozwój dziecka:
1. Burza mózgów – giełda pomysłów do problemu, każdy zgłasza swoje, nie oceniamy.
2. Mapa pojęciowa – plakat – różne tematy, hasła, rysunki ; cel – usystematyzowanie świeżo zdobytej wiedzy i doskonalenie umiejętności umysłowych – 1. planowanie, 2 – klasyfikowanie, 3 – uogólnienie
3. Linia czasu – zaznaczanie wydarzeń chronologicznie, przedszkolaki mogą robić rysunki, itp. Metoda ta rozbudza motywację przez poszukiwanie i dochodzenie do rozwiązań.
4. Drama – odgrywanie scenek z własnego życia albo wcielanie się w inne role, wspomaga rozwój myślenia, odzwierciedla to, co przeżyliśmy
5. Etiuda pantonimy – dla młodszych dzieci, łączy ruch, gest, mimikę; ujawnia się uczucia, wyobraźnia, aktywność
6. Teatrzyk pacynkowy – robienie kukiełek, zabawa w scenarzystów, reżyserów, - aktywność twórcza, przełamanie bariery lęku – omawianie uczuć, emocji, pobudza motywację
7. Symulacja – naśladowanie i udawanie rzeczywistości. Tematy do gry czerpane z życia (zabawa w sklep, pocztę)
8. Gry dydaktyczne – planszowe, w grupach, indywid., stwarza się dzieciom odpow sytuacje dydakt. – przyg do uczenia się. Obserwacja -> diagnoza wstępna
9. Analiza przypadku – interpretacja zdarzenia rzeczywistego lub wymyslonego+problem,
10. Metoda improwizacji ruchowej – ważne inwencje twrcze, pomysłowość + formy ruchu – odkrywanie, naśladowanie, inscenizowanie, gimnastyka, pantonima; metoda daje poczucie własnego ciała, przestrzeni, współdziałanie

Tysia · Dołączył: 06 Mar 2007 Posty: 112 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Jesteś wielka:) dzięki

księżna

Metody aktywizujące wpływ na: wielostronną aktyw dziecka, dają poczucie sukcesu, wprowadzają dziecko w złożoność świat, pozwalają mu na jego poznanie, zrozumienie, współodtwarzanie  angażują wiele zmysłów  efektywne uczenie.

Błędy – Ż – 1kl – nóżka, Książa, można, dróżka, duży, 2kl – koleżanka, leży, ciężar, gdyż, nóż, 3kl – dłużej, każę, cóż, żal, żart, wąż
RZ – 1kl – malarz, morze, lekarz, orzeł, burza, orzech, rzeka, zwierzęta, 2kl – dobrze, dworzec, którzy, żołnierz, Grzegorz, kalendarz, murzyn, 3kl – bramkarz, marzec, mierzyć

Usprawnianie – wzmacnianie sił i zdolności funkcji i układów, które nie są wadliwe, ale za mało sprawne. Muszą osiągnąć znaczeni większy poziom, by pełnić funkcję kompensacyjną. Bazę dla ścieżki terapeutycznej stanowi sprawny system percepcyjno – motoryczny. Jego opóźnienie lub dysfunkcje utrudnią lub uniemożliwią właściwy proces uczenia się.

księżna

to chyba tyle, jak widzicie nie ma tu wszystkiego, także jak coś to sobie uzupełnijcie albo sie nauczcie Smile

)

Monika Pietrucha

Kobieto, jesteś boska!!!!!!!!
Razz

Ewa

jednym słowem jesteś wielka....dziękuje :*

Moniasia

Terapia pedagogiczna
1. Usprawnianie funkcji analizatora wzrokowego i pamięci wzrokowej
• Usprawnianie koordynacji wzrokowo – słuchowo – ruchowej
• Lateralizacja
• Grafomotoryka
2. Usprawnianie funkcji analizatora słuchowego i pamięci słuchowej
• Usprawnianie słuchu fonematycznego
3. Usprawnianie funkcji analizatora kinestetycznego, ruchowego i pamięci ruchowej
• Usprawnianie motoryki

Terapia pedagogiczna:
• Umiejętność rozmowy i konwersacji językowej
• Umiejętność czytania
• Umiejętność pisania
• Kształcenie myślenia matematycznego

Terapia pedagogiczna:
• Praca z dziećmi nadpobudliwymi
• Praca z dziećmi zahamowanymi
• Praca z dziećmi agresywnymi

Metoda Domana
Proces nauki czytania globalnego metodą Domana przebiega z użyciem tzw. bitów informacji: są to starannie przygotowane białe kartoniki (10 cm wysokości, 60 cm szerokości), na których napisane jest słowo w kolorze czerwonym np.: mama (kolor czerwony przyciąga wzrok małych dzieci). Powinno stosować się wielkie litery, tak aby zmieściły się na kartoniku. Wielkie ponieważ droga wzrokowa jest jeszcze niedojrzała. Litery kreślone na kartonikach nie powinny być kaligrafowane, lecz zbliżone swoim wyglądem do liter drukowanych w książce. Dziecko widzi wyraz jako obraz.

24 stopniowa skala ryzyka dysleksji prof. Bogdanowicz.
Skala ta zawiera zestaw czynności, jakie dziecko przedszkolne powinno umieć wykonać. Matka lub opiekunka zaznacza precyzję wykonywanych czynności skalą 1-4 (1-często, 2-czasem, 3-zawsze, 4-nigdy). Czynności te dla 6-7latków są następujące:
• Nie umie narysować kwadratu, koła, prostokąta
• Ma trudności z wykonaniem precyzyjnych ruchów w zakresie samoobsługi
• Jest oburęczne
• Ma trudności w określeniem prawej i lewej strony
• Wadliwie wymawia trudne słowa
• Zamiast „k” mówi „t”
• Nie różnicuje „p”, „g”, „d”
• Myli „o” i „a”, „u” i „n”, „w” i „m”
• Ma problem ze słyszeniem i powtarzaniem słów z głoskami opozycyjnymi („d”-„t”, „g”-„k”)
• Ma problemy w orientacji, w czasie
• Nie potrafi kolejno wymienić dni tygodnia, nazw miesięcy, ciągów liczbowych

Terapia jako nauka oznacza leczenie (jako forma pomocy). Terapia dziecięca dzieli się na:
• Terapię psychomotoryczną (usprawnianie funkcji psychicznych i ruchowych)
• Terapię logopedyczną (usprawnianie wymowy)
• Kinezyterapię (usprawnianie motoryki)
• Logoterapię (rozwijająca mowę)
• Resocjalizację (korygowanie zachowań społecznych)
• Psychoterapię (leczącą zaburzenia emocjonalne)
• Terapię psychodydaktyczną (ćwiczenie czynności nabytych w toku nauczania np. czytanie)

Tysia · Dołączył: 06 Mar 2007 Posty: 112 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

terapia śmiechem
zmniejsza napięcie w grupie
łagodzi konflikty w grupie
leczy zraniona dumę
oczyszcza atmosferę
pomaga wyjsc z impasu

poczucie humoru można rozwijać
teczka ze smiesznymi obrazkami
przyklejac smieszne rzeczy do tablicy
zbierac kawaly
wymyślać śmieszne hasla
oglądac razem komedie
co dzień zrobić cos smiesznego lub znaleźć cos śmieszneo i omowic to
znaleźć wzór do naśladowania i naśladować o

dzieci ryzyka dysleksji
opóźnienie rozwoju ruchowego
opóźnienie rozwoju mowy
nie zapamietuje wierszy, błędy gramatyczne, nie umie opowiadac
z trudem zapamietuje nazwy instytucji, imiona, nazwiska nie zapamietuje sekwencji szeregu nazw

przyczyny dysleksji
ogolny brak zdolności
wadliwa metoda nauczania
zaniedbanie pedagogiczne
zla sytuacja rodzinna
brak motywacji do nauki
nie korygowane wady wzroku, sluchu, mowy
choroby somatyczne
fragmentaryczne zaburzenia percepcji motorycznej przy normalnym poziomie intelektualnym

motoryczność dziecka (całokształt różnych ruchów całego ciala i różnych jego członków)
motoryka wielka- taniec, gimnastyka
motoryka mala- ruchy glową, ręką
sprawność manualna- szybkie precyzyjne wykonywanie czynności dlonmi
grafomotoryka - szlaczki, ruchy tylko końcówek palcow

strona motoryczności
potencjalna (4 zdolnosci ruchowe – dokładność, szybkość, plastyczność, trwałość)
efektywna

system motoryczny:
podsystem poczucie lateralizacji(stron ciala)
p. orientacja w schemacie ciala i w przestrzeni
p. ruchy wielkie i koordynowanie własnym cialem
p.ruchy poszczególnych konczyn i ich czesci oraz zdolność koordynowania nimi

lateralizacja- asymetria funkcji ciala, przewaga jednej polowy nad grugą
l. jednorodna
l. skrzyżowana, naprzemienna, niejednorodna

badanie l: OCZNOŚĆ, LATERALIZACJA DOT.UCHA
RĘCZNOŚĆ, NOGA

Nadbopudliwosc psychoruchowa- zachwiana rownowaga procesow nerwowych
wzmożone pobudzenie ruchowe
nadmierna reaktywność emocjonalna
zaburzone funkcje poznawcze i rownowaga
ciagle krecenie się bieganie podskakiwanie niespokojność obgryzanie paznokci kręcenie szarpanie wlosów poprawa garderoby

trudnośc w koncentracji: zapominanie roztargnienie chaotyczność szybkomeczliwość i brak wytrwałości

H.Nartowska nadpobudl. jest zespołem objawow świadczących o zaburzonej funkcji mózgu spowodowanej uszkodzeniem
w okresie plodowym
w czasie porodu
po urodzeniu

w czasie porodu(zniszczenie tkanki mozgowej, wylew śródczaszkowy, zamartwica dziecka po dlugim porodzie, zacisnięcie pępowiny wokół szyi)

dzieci zdolne
PONADPRZECIETNE Z POTENCJALNYMI ZDOLNOŚCIAMI
PONADPRZECIĘTNE Z OSIĄGNIECIAMI W POSTACI OCEN - PRYMUSI

Natalia707

Dzieci kierowane do por.. psych.-ped. najczęściej są nadpobudliwe, uczenie się jest dla nich dynamiczną czynnością opartą na ruchu i słowie,
→ tradycyjne metody stosowane w szkole skazują dzieci dyslektyczne na niepowodzenia,
→ uczymy się przez proces skutecznego zdziwienia, a nauka oparta jest na języku pisanym,
czytanie na poziomie elementarnym w szkole wiąże się z położeniem przestrzennym
elementów liter i rozpozna. ich kształtów oraz obrazem wyrazów,
→ niektóre dzieci mają prob. z orientacją przestrzenną i koordynacją wzrok.-ruch., w związku
z tym nie potrafią nauczyć się czytać i piszą b. brzydko.
Rodzic popierając (złe) sądy szkoły o uczniu, szkodzi własnemu dziecku.
W reformie syst. oświaty z 2000r. wymienia się, że szkoła kształci nie tylko ucznia, ale i człowieka. Lata spędzone w szkole dyslektycy wspominają jako najgorsze w ich życiu, sytuacja szkolna tych dzieci jest niekorzystna. Szkoła jako środowisko działa na dziecko w wymiarze uświadomionym i nieuświadomionym, dlatego dziecko odrzucone, naznaczone przez klasę pełni rolę błazna klasowego. Poszukiwaniem przyczyn dysleksji zajęli się przedstawiciele nauk przyrodniczych w zakresie biologii, genetyki i neurofizjologii.
Na Światowej Konferencji Neurologów w USA w 1968r. ustalono, że DYSLEKSJA jest zaburzeniem objawiającym się niemożnością opanowania umiejętności czytania i pisania, mimo dobrej inteligencji i warunków środowiskowych. Przyczyny:
I KONCEPCJA: (genetyczna) zakłada ona, że czytanie i pisanie jest dziedziczne, w 1917r. okulista Hinshelwood zwrócił uwagę na nieprawidł. budowę obszaru kory mózgowej w lewym płacie potylicznym. W płacie tym znajduje się ośrodki opow. za rozpozn. wyrazów. Tę wadę mózgu uznał za dziedziczną, następne badania- Hallgrena wykazały, że zaburzenia umiejętności czytania i pisania występują również u jednego z rodziców, są więc uwarunkowane dziedzicznie, Barher wykazał, że chłopcy 2x częściej cierpią na dysleksje niż dziewczynki.
II KONCEPCJA: mikrouszkodzenia mózgu podczas porodu. Brecht twierdził, że opoźnienie dominacji jednej półkuli podczas porodu powoduje dysleksję encefalopatyczną. W przyp. uszkodzenia mózgu zdolności kompensacyjne sprawiają, że sąsiadujące ośrodki mózgu przejmują rolę i obowiązki uszkodzonej. Z tym procesem mamy do czynienia w zakresie wszystkich ćw. wykonywanych w terapii ped.
III KONCEPCJA: opóźnienie rozwoju centr. ukł. nerwowego u dziecka; ujawnia się dopiero w późniejszym okresie życia, Samuel Orton podaje, że lateralizacja i zaburzona orient. przestrzenna mają związek z wyst. dysleksji. Wśród dyslektyków jest 18, 6% leworęcznych, 90% z nich ma IQ od 80-100, a reszta- powyżej przeciętnej.
IV KONCEPCJA: przyczyny tkwią w zaburzeniach emocj. i nieprawidłowej motywacji do nauki (tak twierdził Haring i Schiefelbusch), w 1973r. prof. Spionek podał, że dysleksja to wtórny efekt stresu, który powodowany jest niepowodzeniami w nauce.
-TRENING MYŚLENIA TWÓRCZEGO- zespół technik służących do wykorzystania potencjalnych możliwości człowieka.
Składa się z: a) ćw. rozwojowych 1) gotowość do rozwiązywania prob., 2) aktywnośc w pokonywaniu przeszkód, 3) sztukę nawiązywania kontaktów interpersonalnych, 4) niewerbalnego porozumiewania się.
b) ćw. rozwijających umiejętności przez dziecko: 1) słuchanie komunikatywnego wypowiadania się i używania pozajęzykowych środków przekazu, 2) wzbudzanie ciekawości poznawczej, 3) rozwijanie i utrwalanie, abstrachowanie myślenia skojarzeniowego przez analogię, metaforyzowanie, 4) dostrzeganie różnorodności rozwiązań konkretnego zdarzenia, 5) adaptowanie pomysłów i innych dziedzin do rozwiązywania danego problemu, 6) przełamywanie bloków emocjonalnych i poznawczych w nabywaniu oraz wykorzystanie wiedzy i umiejętności.
LEWA I PRAWA PÓŁKULA: w szkolnictwie polskim i zachodnim dominują ćw. lewej półkuli- czyli systemu liczenia logicznego (matem. i analitycz.)
Rodzaje świadomości dotyczące myślenia logicznego, matem. i analit. to świadomość: 1) logiczna, 2) sekwencyjna, 3) analityczna, 4) praktyczna, 5) konkretna, 6) językowa, 7) naukowa, Cool

mechaniczna.
Prawa półkula obejmuje następujące rodzaje świadomości: (pochodzą z niej nowe pomysły i idee) 1) emocjonalna, 2) przestrzenna, 3) syntetyzująca, 4) wizualna, 5) wyobrażeniowa, 6) twórcza, 7) intuicyjna, Cool

artystyczna.
Badania dowodzą, że największe sukcesy odnosi człowiek używający obydwu półkul naprzemiennie.
W terapii ped. w zależności od wieku dziecka i ilości dzieci układamy ter.ped.(scenariusze):
Lp. Rodzaje ćwiczeń Cele ćwiczeń Przebieg ćw. Pomoce
1. Ćw. wzrokowe Ćw. koordynacji wzrok.-ruch. Opis czynności z użyciem Ilustracje: czapki, płaszcza, butów, parasola itp.
2. Ćw. w czytaniu Ćw. czytania głośnego i cichego -||- Etykiety z napisami (drukiem małym i pisane)
3. Ćw. słuchowe Ćw. słuchu fonematycznego i pamięci słuchowej -||- Dostosowanie ilustracji do nakrywek
4. Ćw. w dokładaniu wyrazów do napisanych przez nas zdań Ćw. integracji wzrokowo- słuchowej -||- 5 zdań prostych, w które wkomponowujemy rysunki a potem napisy (5 zdań drukiem, 5 zdań pismem pisanym)
UWAGI: przygotowanie pomocy zależne jest od poziomu rozwoju dziecka oraz od wieku dziecka, miesiąca nauki szkolnej, od pory roku i wiedzy ogólnej dziecka. (Cele z tej tabelki- zalecenia poradni psych.-ped.)
W danym scenariuszu muszą się znaleźć co najmniej 4 ćwiczenia związane z zaleceniami poradni, natomiast rodzaj ćw. oraz dobór obrazków i rysunków- układamy sami.
→ jeżeli dziecko nie jest upośledzone to materiał z jakim pracujemy jest zawsze literowy, sylabowy, wyrazowy i zdaniowy,
→ każdy wyraz przez nas zastosowany, np. balon, będzie konsekwencją wybranej głoski i litery, która chcemy u dziecka utrwalić,
→ ażeby dziecko nauczyło się rozpoznawać dana literkę w różnych układach, zawsze wymyślamy wyrazy, w których dana litera (głoska, fonem) jest w nagłosie wyeksponowana, wsródgłosie i wygłosie,
→ w przypadku głosek dźwięcznych, w nagłosie musimy wytłumaczyć dziecku, że zachodzi zmiana dźwięczności (głoska dźwięczna w wygłosie przyjmuje postać głoski bezdźwięcznej)
Np. na „b”: a) wyrazy na „b” na początku, b) wyrazy na „b” w środku, c) wyrazy na „b” na końcu.

Moniasia

Pomoc pedagogiczna i psychologiczna w szkole może być organizowana w formie:
• Zajęć dydaktyczno-wyrównawczych
• Zajęć specjalistycznych (kompensacyjno-korekcyjnych, logopedycznych, socjoterapeutycznych)
• Klas wyrównawczych
• Klas terapeutycznych
• Świetlic terapeutycznych

W czytaniu i mowie można wyłonić obniżony poziom percepcji wzrokowej, utrudniony proces analizy i syntezy wzrokowej, trudności w kojarzeniu dźwięków z odpowiednim znakiem graficznym:
• Mylenie liter i wyrazów o podobieństwie graficznym „a” i „o”, „m” i „n”, „l” i „ł” i „t”
• Trudności w wyodrębnianiu liter z graficznej całości, jaką jest wyraz, co prowadzi do utrudnienia syntezy i długotrwałego głoskowania, przekręcania, zgadywania i powtarzania wyrazów
• Wolne tempo czytania i niechęć do czytania w ogóle, trudności w rozumieniu czytanego tekstu z powodu koncentracji na graficznej stronie czytania
W zakresie pisania, obraz graficzny wyrazu:
• Dziecko pisze niewyraźnie, zamazanie
• Dziecko ma słabą pamięć wzrokową i nie pozwala na zapamiętanie poprawnej pisowni
• Niewłaściwe rozplanowanie graficzne wyrazów w stosunku do strony zeszytu
• Trudności w stosowaniu się do linijek
• Nieprawidłowo odtwarzane kształty poszczególnych liter i opuszczanie drobnych elementów graficznych, mylenie liter „b” i „g”, „d” i „b”, „m” i „w”, „n” i „u”, „g” i „p”, „p” i „b” oraz trudne różnicowanie znaków „e” i „ę”, „l” i „t”, „a” i „d”, „u” i „w”

Symptomy specyficznych trudności w uczeniu się, zespół charakterystycznych objawów:
• Dysleksja
• Dysortografia
• Dysgrafia
• Dezorganizacja wypowiedzi ustnych i pisemnych
• Trudności w matematyce
• Trudności w muzyce
• Trudności w geografii, historii, przyrodzie
• Trudności na technice i zajęciach praktycznych
• Trudności na wychowaniu fizycznym

ola · Dołączył: 25 Mar 2007 Posty: 21 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

to jest ostatni temat ciąg dalszy tego co Justyna dodała Smile

./ Multilingualizm – wielojęzyczność, plurilingualizm – różnojęzyczność./ Wśród dzieci zdolnych są: 1)ponadprzeciętne z potencjalnymi zdolnościami – mogą nie mieć warunków do nauki 2)ponadprzeciętne z osiągnięciami w postaci ocen – prymusi./ Powstawanie zdolności: źródła wypływają z wczesnego dzieciństwa, wiążą się z filozofią wychowania i funkcjonowaniem domu. Najlepiej dziecko znają rodzice, odkrywają i stymulują dzieci. Często nieświadomie tłumią dzieci ponadprzeciętne, preferują grzeczność i posłuszeństwo, żądają uległości. Pytania dzieci uważają za niemądre, dziwaczne, nieodpowiednie do wieku. Bagatelizują i ignorują pytania, blokują ciekawość o potrzebę rozwiązywania problemów u dziecka. W szkole dziecko to jest zagubione, nieśmiałe. Chwiejność emocjonalna, wysoki poziom lęku, dziecko chętnie demonstruje wiedzę encyklopedyczną, ale trudno przechodzi do umiejętności praktycznych. Dyskomfort. Nacisk grupy blokuje możliwości uczniów i studentów bardzo zdolnych. Inne postawy rodziców wobec dzieci zdolnych to: realizacja własnych marzeń które dziecko ma spełnić, skupienie na nim swej aktywności, nadopiekuńczość, Dziecko jest przemęczone, ma za dużo zajęć, dużą wiedzę specjalistyczną, potrzebę sukcesu, uznania, skłonność do rywalizacji i dominacji nad rówieśnikami, nawet ich lekceważy, pewność siebie zarozumiałość. Przez to popada w konflikty, bez dystansu sygnalizuje uwagi, nadruchliwe, chwiejne emocjonalnie. Gdy nauczyciel temperuje, spada zainteresowanie oceną. Dzieci te lubią odgrywać pierwszoplanowe role./ 64% dzieci w Polsce źle uczących się to dzieci z wysokim ilorazem inteligencji. Wysoki poziom wrażliwość, presja niespełniania oczekiwań. Szukają akceptacji w grupach nieformalnych (alkohol, kradzieże). Realistyczna ocena siebie może spowodować zmianę kierunku zainteresowań i dążeń. Pracując z takim dzieckiem trzeba zacząć od pracy odtwórczej, potem twórcze, samodzielne zadania, proste ćwiczenia do opanowania – pozytywny efekt końcowy. Każde zajęcie powinno być dla dziecka atrakcyjne – bogata tematyka, szeroki wachlarz technik, zwiększane tempo pracy. Wobec dzieci zahamowanych – umiejętnie organizować samodzielną pracę.

Moniasia

Na poczcie umiescilam sciage jednolita